Vedalar yarına kadar bile değildi,
gece vakti sonu gelmezdi, tercihen sabaha kalırdık.
Uyurdum, o uyumazdı.
Günü bölen net çizgiler yoktu,
doğan güneşi ve gecenin karanlığını görmüyor gibiydik.
Hatırlamıyorum, ne kayıp!!!
Rüya gibi güzel, zehir gibi acı.